Süleymaniye Camii

Kanuni Sultan Süleyman’ın emriyle 1551 ile 1558 yılları arasında İstanbul ilinin Fatih ilçesinde Mimar Sinan’ın yaptığı Süleymaniye Camii klasik Osmanlı mimarisinin en önemli örneklerinden birisidir. Mimar Sinan’ın kalfalık eseri olarak tanımlanan Süleymaniye Camii ikisi üç şerefeli, ikisi de iki şerefeli olmak üzere dört minareye sahiptir. Caminin kubbesi 53 metre yüksekliğinde olup İstanbul’un en güzel yerindedir. Mabedin temel taşını büyük âlim Şeyhülislam Ebusuud Efendi’nin koyduğu rivayet edilir. Süleymaniye Camii’nin mabedin bir ana kubbesi, iki yarım kubbesi, iki çeyrek kubbesi ve on küçük kubbesi bulunur. 

Ana kubbe dört fil ayağına; kubbenin kemerleri ise dört büyük granit sütuna istinat etmektedir. 32 pencereli kubbe 27.25 metre çapında ve zeminden 53 metre yüksekliktedir. Sesin aksini güçlendirmek için kubbenin içine ve köşelere, ağzı iç tarafa açık şekilde oturtulan 50 cm boyunda 64 küp yer almaktadır. Süleymaniye Camii’ de bu sayede akustik sağlamıştır. Yaklaşık 3500 metrekarelik bir iç alana sahip caminin uzunluğu 59 metre eni ise 58 metre olup 238 pencereden ışık almaktadır. 

Granit ve mermer sütunlara dayanan hünkâr ve müezzin mahfili, minber ve mihrap işçilikleri ile ilgi çeken Süleymaniye camii’ nin müezzin mahfilinin sağındaki madeni şebekelerle çevrili bulunan bölüm 1918 yılına kadar kütüphane olarak kullanılmıştır. Camideki yazılar meşhur hattat Ahmet Karahisari ve talebesi Hasan Çelebinin eserleridir. Mihrabın önündeki türbe, kendi parası ile Kanuni Sultan Süleyman’a yanındaki türbe de eşi Hürrem Sultan’a ait olan Süleymaniye Camii toplamda 6000 metrekarelik alana sahip ve 11 kapısı bulunmaktadır. Camiye giriş ücreti yoktur.